Nawał pokarmu, miłe zaskoczenie i dyskusja ze starszą Panią ...

Karmię Hanię piersią już 11 miesięcy i życzyłabym sobie jeszcze kolejnych tylu :)
Nigdy nie spodziewałabym się, że jeszcze po takim czasie karmienia będę miała nawał pokarmu.
Fakt, pokarmu miałam zawsze sporo- Hania nie była w stanie opróżnić jednej piersi, ale odkąd jestem na diecie, wszystko się unormowało. Problemu z wylewającym się (dosłownie) pokarmem nie miałam, już nawet pieluch tetrowych nie musiałam nosić. Hania dawała radę opróżnić obie piersi, więc wszystko było ok. Kto by pomyślał- Ja nie pomyślałam, że przyjdzie ten dzień, kiedy wstanę z wielkim bólem i obrzękiem i przeproszę się z tetrowymi pieluchami (wkładki laktacyjne to za mało...).
Trzy dni! Trzy dni chodziłam jakbym miała pod pachami podrażnienie po nieudanej depilacji...teraz żartuje sobie, ale wtedy nie było do śmiechu. ALE co tam, dałam radę :)

***

Byłam dziś na poczcie. W końcu, po przeziębieniu wygramoliłam się z domu na zakupy i na pocztę. Na poczcie byłam z samego rana z nadzieją, że ominą mnie kolejki...plan był dobry, szkoda, że jeszcze kilkanaście innych osób wpadło na ten sam pomysł... trzy okienka były obsługiwane i trzy mega kolejki pod same drzwi... No i ja z Hanią na szarym końcu jednej  z nich... Po pięciu minutach stania w kolejce, Hania zaczęła się już niecierpliwić, a ja razem z nią. Pewna Pani za nami zaproponowała, żebym zapytała się któregoś Pana przede mną, czy by mnie z Hanią nie przepuścił czasem, ale odpowiedziałam, że na przywileje nie liczę już od dawna.
Będąc w ciąży tylko raz się zdarzyło, że wpuścili mnie bez kolejki do kasy i była to kobieta. Powiedziałam jeszcze, że jakby Panowie zechcieli, to by Nas przepuścili, bo przecież stali tuż przed Nami i słyszeli marudzenie Hani...Pani tylko stwierdziła, że mam rację...
Tak więc stałyśmy w kolejce i się denerwowałyśmy z minuty na minutę.
Nagle słyszę- jakaś Pani z okienka do Nas macha i woła "Podejdzie Pani z tym dzieckiem".
Micha mi się uśmiechnęła od ucha do ucha, Pani stojąca za Nami uśmiechnęła się i stwierdziła, że jednak są uprzejme osoby jeszcze na tym świecie. Poleciałam więc niczym błyskawica do okienka i zostałam obsłużona ekspresowo :) Pani była miła, zaczepiała Hanię i jak tylko Nas obsłużyła, postawiła karteczkę, że kasa nieczynna i poszła sobie. Jak dobrze, że Nas zobaczyła i że na tyle była miła, że poświęciła chwilę dla Nas, bo z tego co zaobserwowałam, miała inne zajęcia na zapleczu (była to kierowniczka). Podziękowałam jej chyba z pięć razy i z uśmiechem wyszłam z poczty. Gdzieś za plecami słyszałam gadanie moherów "patrz, widzisz, musisz z dzieckiem przyjść na pocztę, żeby obsłużyli Cię bez kolejki"- miałam to w nosie...szkoda im, niech sobie gadają i stoją w kolejce :)

***

Wybrałam się do lekarza rodzinnego po skierowanie na usunięcie znamion, ale to następnym razem powiem coś więcej. 

Zawsze mam takie 'szczęście', że mimo iż mam ustaloną godzinę, to zawsze coś się przesunie i jakieś emerytki opowiadają Pani doktor jak to je wszystko boli, co za ciasto pieką, a która sąsiadka się przepisuje do innego ośrodka zdrowia itd. Tak było i dziś. Siedzę sobie w kolejce, mimo iż miałam na 9:40, weszłam o 10:10. W kolejce była Pani z dwójką dzieci chorych i starsza Pani. Obie Panie były przede mną.
Pani z dziećmi zaczepiła mnie i pożaliła ile to można siedzieć u lekarza i opowiadać jakieś farmazony, tak więc z uprzejmości odpowiedziałam, że nie pierwszy raz się z czymś takim spotykam, ponieważ kiedy bym nie przyszła to zawsze jest lekkie opóźnienie spowodowane nadmiernym gadulstwem emerytów. Nagle Moher się odzywa do Nas, że głupoty gadamy. To jej odpowiadam, że niech mi nie wpiera, że tak nie jest, bo nawet w tej chwili tak się dzieje. A ona, że mam nie gadać takich rzeczy, bo ją to denerwuje. No to ja jej na to, że nikt głuchy nie jest i dobrze każdy słyszy o czym jest rozmowa w gabinecie. A ona na to, że ja siedzę i podsłuchuję. Zaśmiałam się razem z Panią z dziećmi i odpowiedziałam, że niech sobie nie żartuje i że głupoty to teraz ona gada. Siedzę przy drzwiach i mimowolnie słyszę, że ta i tamta ma schabowe na obiad, albo, że idzie na sernik do koleżanki. Co mam przychodzić ze stoperami i uszy zatykać, żeby nie słyszeć o czym za drzwiami rozmawiają?
"Przestani Pani już..."
"Co przestanie? Mówię jak jest. A co?! Nic nie można na lekarza powiedzieć, bo lekarz to świętość?! I jeszcze Pani będzie mi wpierać, że nie jest tak jak mówię...Pani wie lepiej?"
Babka już się nie odezwała, a Pani z dziećmi odsapnęła "W końcu" i weszła do gabinetu, bo akurat małżeństwo, które sobie gawędziło z Panią doktor wyszło.

Potem miałam milion innych odpowiedzi dla starszej Pani, chociażby jedno zasadnicze- "Czy ktoś pytał Panią o zdanie?".
ALE co tam ...  nic a nic mnie babka nie zdenerwowała, wręcz rozbawiła.

I teraz najciekawsze!
Zgubili moją kartę szczepień i nie wie nikt, czy byłam szczepiona przeciw żółtaczce...a przecież niedługo mogę mieć zabieg :/  LIPA !!!

Lecę na inne blogi poczytać, spać prędko nie pójdę, za dużo myśli w głowie. A cały humor popsuł się kilka godzin temu, kiedy to moja mama trafiła do szpitala. Dobija mnie fakt, że żyjemy w kraju, w którym ciężko o dobrych specjalistów :(

Pozdrawiam, Milena.

P.S. Przypominam o rozdaniu!!!