Pieprzyć ten pieprzyk!

Jaki to smutek ogarnia człowieka, kiedy choroba zabiera kogoś bliskiego.
Jaki to strach ogarnia człowieka, kiedy śmierć przychodzi po kogoś znanego, popularnego...
W takich momentach człowiek uświadamia sobie, że nie ważne, czy jesteśmy biedni, czy bogaci, czy jesteśmy w podeszłym wieku, czy nastolatkami.
Nie otrzymujemy taryfy ulgowej tylko dlatego, że niedawno co zostałyśmy świeżo upieczonymi matkami...
Entliczek-pentliczek, na kogo wypadnie, na tego bęc!
Nie jest tak?
Życie ma swoją wyliczankę...
Dlatego trzeba o siebie dbać, pamiętać o kontrolach u lekarza, a wszelkie niepokojące objawy omawiać u specjalisty, a nie szukać przyczyn, możliwych chorób oraz sposobów leczenia przez wujka Google...
Przyznajcie się, że nie jedna z Was tak robiła... nie przejmujcie się- Ja też.

A było tak, kiedy brakowało czasu, bo to studia, praca i wszystko inne, co tak naprawdę było mniej ważne od mojego zdrowia.
Kiedy się "ogarnęłam"? A no wtedy, kiedy moja ciocia zmarła na raka.
Zaczęłam pilnować wszystkie wizyty kontrolne mojej mamie i robię to nadal. Czasem kończy się to sprzeczką, ale przecież wolę się posprzeczać, zabrać ją do lekarza w niezręcznej ciszy w aucie i być spokojna, niż później wyrzucać sobie, że odpuściłam, bo mama mówiła, że czuje się dobrze ...

Siebie zaczęłam pilnować się już od momentu decyzji o dziecku. Zaczęłam pilnować męża i wszystkich najbliższych. Potrafię truć im tyłek tak długo, aż dla świętego spokoju zrobią to o co proszę. No dobra, troszkę opornie mi to idzie z moim tatkiem, ale osiągnę swój cel :) Pójdzie w końcu zrobić te wyniki :)

Jakiś czas temu Minia pisała o swojej "przygodzie" z usunięciem pieprzyków. Szczerze, przeżywałam to razem z nią. Tym bardziej, że i mnie czekała wizyta u chirurga...

Od zawsze miałam pieprzyk tuż pod samym nosem. Był malutki, zwyczajny, podobał mi się, dodawał mi uroku.
Z czasem coraz mniej mi się podobał. Dlaczego? Dlatego, że się powiększał. Nie jest jakiś gigantyczny, ale jest duży i mi przeszkadza.
Tak samo z pewną naroślą na głowie. Taka kuleczka wielkości ziarnka grochu, z tyłu głowy. Mam ją odkąd pamiętam. Jeden lekarz powiedział, że to nic niepokojącego. Drugi powiedział, że jak zacznie boleć to się zgłosić, a trzeci, że trzeba to usunąć. Tak więc usuwam. Usuwam, ponieważ mi przeszkadza przy czesaniu włosów i boli, gdy go dotykam. Czasem wręcz swędzi i wtedy mi się powiększa...

Wizyta już u chirurga była. Pieprzyk pod nosem i znamię na głowie- DO USUNIĘCIA!
Na znamię z głowy mam mieć zabieg po Nowym roku, a pieprzyk pod nosem będę wypalać prywatnie, ponieważ, gdybym robiła w szpitalu, tradycyjną metodą, miałabym bardzo brzydką bliznę.
A tak przy okazji wizyty u lekarza rodzinnego, pogoniłam i męża po skierowanie... naliczyłam 10 pieprzyków, które mi się nie podobały. W sensie, że podejrzane... Okazało się, że trzy z nich są do usunięcia. Ile to ja musiałam się naprodukować...ale przynajmniej poszedł i w jakimś stopniu miałam rację co do pieprzyków...

Jeśli chodzi o mnie, to się boję... od samych zabiegów, to chyba bardziej boję się znieczulenia... jejku, a przy usuwaniu znamienia z głowy, będą musieli mi włosy wygolić... włosy, jak włosy, ale to znieczulenie miejscowe... eh :(

Dbajcie o siebie, o swoje zdrowie, o aktywny tryb życia. Konsultujcie wszelkie objawy u specjalisty. Jak jeden nie pomoże, to drugi, trzeci... Jak nie dla siebie, to zróbcie to dla swojego męża, partnera, dziecka, rodziców...