Nasza przygoda z ... nocnikiem :)

Piszę ten post, by podzielić się z Wami  jak to u Nas na dzień dzisiejszy wygląda.

Całą przygodę z nocnikiem rozpoczęliśmy na przełomie 8/9 miesiąca. Moja mama wspominała, że mój brat kończąc 9 miesiąc, potrafił już jasno sygnalizować, że chce usiąść na nocnik.

Zdecydowaliśmy się kupić Hani nocnik. Tani, najzwyklejszy w supermarkecie, żeby tylko sprawdzić, czy dla Hani na to nie jest za wcześnie.

Pierwsze podejście Hani do użycia nocnika zakończyło się powodzeniem. Każde kolejne również.
Na początku sadzałam ją na nocniczku rano, gdy tylko wstała, po drzemce i wieczorem przed kąpielą.
Raz nawet zdarzyło się, że w nocniku Hania załatwiła swoją "grubszą" sprawę.
Weszło już w nawyk korzystanie z nocnika, do czasu, aż Hania się rozchorowała. Nie chciała siadać na nocnik, a ja w sumie nie chciałam jej męczyć.
Kiedy Hania wróciła do zdrowia, to pojawił się kryzys.
Nie chciała nawet patrzeć na nocnik.
Na szczęście minął.
Nie zmuszałam jej, a nocniczek stał w łazience.
Pewnego dnia Hania podeszła sama i wzięła go, wołając psi.

Od tamtej pory Hania potrafi sama powiedzieć, że chce psi i to wręcz krzyczeć psi psi i ciągnąć za rękę do łazienki. Co prawda, nie zawsze zdążymy, ale ważne, że Hania potrafi jasno zasygnalizować swoją potrzebę. Pampersy nadal nosi, ale zamierzam  latem przyzwyczajać ją do tego, żeby tylko robiła w nocniczek.

Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku uporamy się z tym i pożegnamy się z pampersami :)

Na pierwsze urodziny Haniula dostała biedronkowy nocniczek z FP i powiem Wam, że sporo czasu zeszło, zanim zdecydowała się na nim usiąść. Zdecydowanie wolała ten zwykły, najtańszy z supermarketu :)

A jak u Was było z odzwyczajaniem od pieluch?