Czworonożny przyjaciel.

Nie ma wierniejszego przyjaciela, niż pies. 

Czworonożny przyjaciel, to najlepszy przyjaciel. Zawsze wysłucha, nie oceni, a nawet
i rozśmieszy.

Na zdjęciu jedna z moich mordeczek- Psotka.

Odkąd pamiętam, miałam w domu psa. I każdy z nich był moim najwierniejszym przyjacielem. Cieszył się na mój widok, towarzyszył podczas zabaw i podczas spacerów.

Każdą mordkę pamiętam, ale najbliższa mojemu sercu była i będzie Misia. 

Traktowałam ją jak członka rodziny, dbałam o nią, czesałam, kąpałam, bawiłam się z Nią, zawsze, ale to zawsze miałam ją u siebie w pokoju- nawet jako nastolatka i studentka. Towarzyszyła mi zawsze, nawet przy przeprowadzkach.

Nigdy nie rozumiałam dlaczego zawsze jest wielkie poruszenie, kiedy przychodzą święta,
a w telewizji dudnią o odpowiedzialności i dodatkowym kłopocie, jeśli rodzice zdecydują się na czworonoga dla swojej pociechy. Nie rozumiałam tego, ponieważ dla mnie to nie był jakiś przymus iść wykąpać psa, czy wyjść z Nim na długi spacer, czy wyczesać- nie był to okropny obowiązek, ponieważ odkąd pamiętam, zawsze to robiłam. Może to właśnie dlatego, że od najmłodszych lat pomagałam rodzicom zajmować się każdym Naszym nowym czworonożnym przyjacielem, to nie brałam tego jako dodatkowe zajęcie, czy przymus.

Mój H też miał wiernego przyjaciela-czworonoga. Dlatego też, nie mieliśmy wątpliwości, że Naszej Hani sprawimy takiego przyjaciela. Nasz zakup poprzedzili moi rodzice. Podarowali Hani Yorka.

Zapewne pamiętacie Tosię?!

Tosia to prześliczna mordka i bardzo rozumny pies, chociaż przyznam Wam się, że kilka razy naskrobała sobie u Nas.

Owszem, było to kolejne zajęcie dla mnie. Prócz tego, że miałam na głowie obowiązki domowe, upilnowanie i zabawy z Hanią, to jeszcze musiałam dosyć często Naszą Tosię wypuszczać na dwór, a w najgorszym przypadku sprzątać co nieco po Niej.

I jeszcze nocne wstawanie. Mówcie co chcecie, ale wyskoczyć zimą w środku nocy w szlafroku
z psem na dwór, to nic przyjemnego.

Ale...

Tosia jest z nami 5 miesięcy i jest mądrym psem.

Odkąd tylko pojawiła się w Naszym domu, od razu zdobyła Hanki serce i nie ma co ukrywać, że również i Naszą sympatię zdobyła.

Nawet nie wyobrażacie sobie, ile frajdy ma dziecko, kiedy razem z rodzicem czesze pieska,
idzie kąpać go, czy próbuje na spacerze utrzymać na smyczy.

A ich wspólne zabawy... ubaw po pachy. Panuje w domu jeden wielki hałas. Hania biega i piszczy, a Tosia za nią biega i szczeka. Kiedy Hania się zmęczy i usiądzie sobie, to Tosia siada obok niej i ją pilnuje. Częstym widokiem jest ich wspólne leżakowanie na podłodze. Hania lubi się przytulać do Tosi, a Tosia wtedy nawet nie ucieka, cieszy się machając ogonkiem.

Tosia jest też takim Naszym sposobem na odwrócenie uwagi Hani, kiedy się złości, że ze spaceru wracamy już do domu. Hasło "Idziemy do domu, do Tosi" sprawia, że Hania już aż tak się nie złości, ponieważ prawda jest taka, że moje dziecko przesiedziałoby cały dzień na dworze spacerując albo siedząc w swojej piaskownicy i argumentem przekonującym powrót do domu jest albo Tosia, albo jedzonko.

Mając w domu małe dziecko i psa, należy się liczyć z tym, że trzeba zdecydowanie częściej sprzątać, a po powrocie ze spaceru nie zapominać o wytarciu zwierzakowi łapek, na oku trzeba mieć również psią miskę, by Nasze dziecię nie wybierało psiej karmy.

Nasza Tosia jest łagodnym psem i kiedy zawitała w Naszym domu, to właśnie my rodzice uczyliśmy Hanię co może robić a czego nie w stosunku do swojego pieska. Pilnowaliśmy także, by Tosia- mały szalony, wszystko gryzący szczeniak nie zrobił jej krzywdy. Czuwaliśmy nad dzieckiem podczas wspólnych zabaw z psem i tłumaczyliśmy, że ciąganie za ucho, czy wciskanie noska boli. 

Kiedy Hania dostała Tosię, miała skończone 13 miesięcy, dużo rozumiała, więc udało Nam się nie mieć przygód z karmą, czy z wtykaniem paluszków do oczu psa, czy targaniem za sierść. 

Nie zmienia to jednak faktu, że przy każdym kontakcie dziecka z psem trzeba było być obecnym i tłumaczyć dziecku co wolno, a czego nie. Na szczęście z czasem zaprocentowały Nasze starania. Hania nie zrobiła krzywdy Tosi, natomiast Tosia zna swoje miejsce w Naszej rodzinnej hierarchii. Pomimo tego, że Tosia nie zrobiła krzywdy nigdy Hani i jest mądrym psem, to zawsze, ale to zawsze jesteśmy obecni podczas ich wspólnych zabaw- uważam, że należy kierować się zasadą ograniczonego zaufania i chociaż Tosia jest małym psem, to nadal jest szalonym szczeniakiem.

Uważam, że decyzja o czworonożnym przyjacielu dla Naszej córki, była dobrze podjętą decyzją. Kontakt małego dziecka z psem uczy wrażliwości i szacunku wobec zwierząt i ludzi i w tak wczesnym wieku łatwiejszego sposobu na naukę tych cech nie ma.

M.