Jak przygotować dziecko na pojawienie się rodzeństwa?

Pojawienie się małego człowieczka na świecie, to wielkie wydarzenie.
Warto więc ze starszym dzieckiem porozmawiać na ten temat jak najwcześniej i przygotowywać na nadejście tej chwili przez cały okres ciąży, między innymi po to, by dotychczasowy jedynak cieszył się razem z Wami- rodzicami z powodu pojawienia się nowego członka rodziny oraz tego, że zostanie starszą siostrą/ starszym bratem. 

Już czas! 

Czułam po prostu, że to już jest ten czas, czas na rodzeństwo dla Hani- dla tych, którzy przegapili wpis na ten temat, zapraszam tutaj . Znajdziecie tam tekst właśnie na temat moich spostrzeżeń. 

Czułam, że to już czas, bym ponownie mogła zostać mamą. Chęć, by ponownie nosić pod sercem cud, rósł z dnia nadzień.

Jestem w ciąży! 

Od początku mojej ciąży, córka doskonale wiedziała, że w brzuchu mamy jest mała dzidzia, a pod koniec ciąży dowiedziała się również, że dzidzia ma imię- Maja. 

Córka często głaskała mnie po brzuchu, przytulała, całowała. 

Rano się witała a wieczorem dawała buzi na dobranoc.

Od samego początku tworzyła się między Nimi więź, jak się okazało z czasem- siostrzana więź.

Od samego początku uświadamiałam też córkę, że niedługo mama pójdzie do szpitala i wtedy Hania zostanie w domu z tatą, z babcią i z dziadkiem. 

Wiedziała, że po Nas przyjedzie do szpitala.

Niektórzy starali się jednak studzić mój entuzjazm.

Wszyscy alarmowali, że będzie z mojej córki zazdrośnica. Przecież całe dnie jest ze mną, a ja poświęcam jej całą uwagę.

Hania jest bardzo otwartym dzieckiem, uwielbia dzieci- dlatego też starałam się nie słuchać tych twierdzeń. Niedawno urodził się kuzyn Hani, którego uwielbia go odwiedzać, bujać na bujaczku, głaskać, na pożegnanie całować w czółko...

Dwa miesiące przed porodem miałam okazję obserwować reakcję Hani na nowego członka rodziny. Widywaliśmy się niemalże codziennie, a gdy nie widzieliśmy się, to Hania dopytywała kiedy jedziemy do cioci i dzidzi. Przez ten czas utwierdzałam się, że to ja mam rację- Hania będzie dobrą siostrą.

Mama- tylko moja!

Od początku Hania wszystko robiła ze mną, w końcu nic dziwnego, bo zostałam z Nią w domu.
Kiedy były ciężkie dni w ciąży, dzielnie zastępowali mnie w zabawach dziadkowie oraz tata Hani. 

Były też momenty, kiedy musiała być mama i koniec, ale mimo to uważałam, że z zazdrością nie będzie problemu, jeśli tylko postaramy się nie dać do tego powodu.

Ważna, ważniejsza ...

Niestety często bywa tak, że gdy pojawia się w domu małe dziecko, to starsze dziecko jest odsuwane na bok. Traktowane jest jak piąte koło u wozu.
Rodzice skupiają się na potrzebach malucha, a o starszaku zapominają- zapominają, że również potrzebuje uwagi. 

Niestety miałam okazję obserwować takie zachowania- rodzice zwalali winę na starsze dziecko- po prostu jest zazdrosne i już, a swojej winy w tym nie widzieli.

Czasem bywa tak, że pomimo starań rodziców, ta zazdrość się pojawia- tak tłumaczą się rodzice. i teraz pytanie, czy faktycznie tak jest ?

Być może się mylę, ale uważam, że jeśli nie doprowadzimy do sytuacji, w której dziecko poczuje się odsunięte, to wtedy tej zazdrości nie będzie, przynajmniej być nie powinno. Ważne jest, by również dziecko przygotować do tego, że będzie musiało się dzielić mamą.

W sytuacji, kiedy pojawia się nowy członek rodziny, rodzic musi analizować pewne sytuacji z punktu widzenia dziecka.
Tak, jest to trudne, ale możliwe. 

Rodzic powinien pamiętać, o tym, by nie odsuwać dziecka od siebie, ani od młodszego rodzeństwa, zaufać starszakowi, towarzyszyć mu w kontaktach z maluchem i tłumaczyć, wyjaśniać, przypominać jak bardzo krucha jest mała dziecinka. A przed tym wszystkim, rodzic powinien pozwolić starszemu dziecku uczestniczyć w przygotowaniach do powitania nowego członka rodziny. Stopniowo, etapami przygotowywać do tego, że niebawem pojawi się malutkie dziecko w domu- braciszek, bądź siostrzyczka.
Rodzic powinien pomóc dziecku zrozumieć, że jego brat/siostra jest tak samo ważny jak on, by starszak nie traktował maluszka jak intruza, jak kogoś, kto chce odebrać mu rodziców.

Przygotowania czas zacząć!

Będąc już prawie na końcówce ciąży, zaczęliśmy przygotowywać wyprawkę dla maluszka. 
Wspólnie wybieraliśmy ubranka, Hania wybierała pieluszki tetrowe z różnymi wzorkami dla Mai, wybrała termometr z żyrafą, przewijak z dużą rybką. Wybrała także smoczek (na wszelki wypadek). Aktywnie uczestniczyła w przygotowaniach do powitania swojej siostry z drugiej strony brzuszka mamy. 
Korzystając z okazji oczywiście dużo jej tłumaczyliśmy, opowiadaliśmy, że też kiedyś była taka malutka i nosiła takie malutkie ubranka, sięgnęliśmy także po album ze zdjęciami...

Ja też chcę!

Hania była bezsmoczkowa, a gdy przygotowywaliśmy wyprawkę, pojawiła się fascynacja smoczkiem- tylko na chwilę. 
Co z tym zrobiłam?
Kupiłam jej smoczek, by nie czuła się pokrzywdzona, że kupiłam tylko Mai. 
Oczywiście na początek zaproponowałam inny zakup- w sklepie było mnóstwo innych, fajnych przedmiotów- Hania jednak chciała smoczek. Pobawiła się nim w domu krótką chwilę i oddała, mówiąc, że jest dla małych dzieci, dla Mai.
Do dzisiaj smoczek Hani leży obok smoczka Mai, oba są nieużywane.

Kolejna fascynacja- łóżeczko. Kiedy składaliśmy łóżeczko dla Mai tuż przed moim pójściem do szpitala, Hania zechciała w Nim siedzieć, ucinać sobie drzemki i zrobiła nowe miejsce zabaw. Małe łóżeczko wydało jej się atrakcyjniejsze od jej własnego. Dostosowaliśmy więc wysokość, by mogła się  nim nacieszyć i na nowo oswoić. Oczywiście wyjaśniliśmy, że w tym łóżeczku będzie spała mała Maja.
Po Naszym powrocie ze szpitala, Hania zabrała zabawki i powiedziała, że Maja ma w tym łóżeczku spać.
W dodatku chciała nawet młodszej siostrze oddać swoją poduszkę.

Wózek. Gdy odświeżyliśmy wózek dla Mai i postawiliśmy gondolę bez stelaża na podłodze,  Hania przyniosła sobie poduszkę, kocyk i swoją lalę i zaczęła się w niej bawić. Trwało to troszkę czasu. Gdy skończyła, zabrała swoje rzeczy, a my zmontowaliśmy wózek i przenieśliśmy do innego pomieszczenia. Hania przechodziła obok wózka milion razy i jedyne co, to powtarzała, że wózek jest dla małej Mai.

Dotrzymuj słowa!

Spełniaj obietnice- gdy obiecuje się dziecku, że odwiedzi się mamę w szpitalu- dotrzymaj słowa. To jest ważne, z resztą jak z każdą obietnicą.
Dziecko musi wiedzieć, że nie są to puste słowa.

Hania kilkukrotnie mnie odwiedziła, wychodziłam do Nich, do specjalnego pomieszczenia, w którym można było widywać się z bliskimi. Nie obiecałam jej wtedy, że następnego dnia przyjadę do domku, bo to nie ode mnie zależało, ale na pożegnanie obiecałam, że na następny dzień znów mnie odwiedzi- i tak było.

Nie tylko w tej sytuacji dotrzymywaliśmy słowa.
Zawsze to robimy i zawsze się tego pilnujemy. Dzięki temu obyło się bez płaczu, bo Hania wiedziała, że jutro znów przyjedzie, albo, że mama po kąpieli zadzwoni.
To naprawdę pomagało i pomaga.
Teraz, gdy jest maluszek w domu, gdy płacze i karmię piersią, a Hania dopomina się uwagi, na moje słowa, że jak mama tylko zrobi to czy tamto i proszę, żeby poczekała chwilkę, potem się z Nią pobawię- Hania nie płacze, nie złości się. Usiądzie i poczeka, pomoże mi podając pieluszkę, bądź wraca do swojego zajęcia. A ja, gdy tylko już mogę, spełniam to, co jej chwilę wcześniej obiecałam.

Oczywiście czasem tak jest, że Hania się niecierpliwi, ale to oczywiste, jest dzieckiem. Wystarczy, że wyjaśnię dlaczego tak długo to trwa, przytulę, dam całusa i jest dobrze.

Pamiętaj o starszaku!

Wyszło tak, że do szpitala przyjechał po Nas tylko tata. Hania została z dziadkami,z tego względu, że akurat tego dnia pospała dłużej. Tata wychodząc z domu powiedział dokąd jedzie i poprosił, by Hania w tym czasie przy pomocy babci się ubrała i zjadła śniadanko, a On do tego czasu zdąży wrócić. 

Tak też było.
Gdy wysiadaliśmy z auta, Hania już czekała na Nas.

Oprócz tego, że była pod wrażeniem z faktu, że Maja wyszła już z brzuszka, to w dodatku przywiozła prezent dla Niej.
Tak, Maja przywiozła prezent dla Hani :)
U Nas były to duże puzzle- Hania od dłuższego czasu jest zafascynowana układaniem puzzli, dlatego też taki prezent wybraliśmy.

Gdy ktoś z rodziny przyjeżdżał by powitać maluszka na świecie, prosiłam, by również zwracali uwagę na Hanię, często też sama mówiłam, "chodź, pokażesz cioci swoją siostrę", "powiedz wujkowi, jak ma na imię Twoja siostra", "powiedz dziadkowi, jak pomagasz mamie".

Jeśli ktoś przywiózł prezent tylko dla Mai, miałam przygotowane drobiazgi dla Hani, żeby nie czuła się poszkodowana.
W rozumieniu dziecka - dlaczego Maja dostała prezent, a ja nie?
Nie chciałam, by Hania poczuła się pokrzywdzona, dlatego uważam, że warto przygotować rodzinę, poprosić o najmniejszy drobiazg również dla starszaka, a jeśli jest to krępująca prośba, to samemu coś przygotować, wrzucić ukradkiem do torebki w której jest prezent i pokazać, że jest prezent dla maluszka i dla starszaka.

Moje spostrzeżenia.

Hania jest mądrą dziewczynką. Samodzielną, już dawno chodzi bez pieluchy, w kontaktach z małym dzieckiem- kuzynem nie była zazdrosna kiedy ja czy jej tata braliśmy go na ręce.
Tak jak już wspomniałam, pomagała Nam przy wyborze różnych przedmiotów dla Mai- cieszyła się ogromnie, gdy wybieraliśmy się na zakupy i gdy mogła wybrać coś dla siebie i Mai, była podekscytowana.

Wiedziałam, że jak już Maja będzie w domu, to bardziej sobie uświadomi, że jej siostra to malutkie dziecko, a z Niej jest już przedszkolak.

Będąc w ciąży starałam się nie martwić, bo przecież doskonale wiedziałam, jak bardzo Hania jest opiekuńcza.
Mogłam zaobserwować to w kontaktach z malutkim kuzynem.
Gdy płakał, Hania wołała ciocię, przy przewijaniu  Hania chętnie uczestniczyła, podając pampersy, kremy, a gdy mały wyrzucał smoczka, Hania przynosiła i mówiła, że brudny...

Mimo tego, że intuicja podpowiadała mi, że będzie dobrze, wiedziałam, że Hania poradzi sobie z nową rolą, to jednak inni zasiali ziarno niepewności.
Momentami dręczyły mnie myśli i obawy, że nie ogarnę nowej sytuacji.
Na szczęście zawsze tłumaczyłam sobie, że najlepiej znam swoje dziecko i siebie i wiem, że sobie poradzimy.

Teraz każdy się zachwyca, jak wspaniałą starszą siostrą jest Hania, jak bardzo samodzielną i wyrozumiałą.
Myślę sobie wtedy- szkoda, że  nikt nie wierzył mi, kiedy przez ten cały czas to powtarzałam.

Doskonale zdaję sobie sprawę, że zazdrość może pojawić się w każdej chwili, ale wierzę, że jeśli będę analizować sytuacje i będę nie dopuszczać do tego, by cokolwiek wywołało tą zazdrość, to wtedy tej zazdrości nie będzie.
Wierzę w to coraz bardziej, zwłaszcza wtedy, gdy widzę, jak Hania śpiewa piosenki swojej siostrze gdy płacze, albo wtedy, kiedy podchodzi i daje całusa małej Mai.
W takich chwilach serce mi rośnie.

Pozdrawiamy, Cytryniaki.